konsumpcjonizm (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃w̃sũmpˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥], AS[kõũ̯sũmpcʹi ̯o̊̃ńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) socjol. postawa polegająca na nieusprawiedliwionej rzeczywistymi potrzebami konsumpcji dóbr materialnych i usług, a także pogląd głoszący uznawanie konsumpcji za wyznacznik jakości życia; zob. też konsumpcjonizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[1],
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konsumpcja ż, konsument m, konsumentka ż, konsumeryzm m, konsumowanie n, skonsumowanie n
przym. konsumpcjonistyczny, konsumerski, konsumpcyjny, konsumencki
czas. konsumować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „konsumpcjonizm” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 424.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.