konstytucyjność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. zgodność ustawy albo przepisu prawnego z ustawą zasadniczą
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kontrola konstytucyjności ustaw należy wyłącznie do Trybunału Konstytucyjnego.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) konstytucyjność ustawy / prawabadać / zakwestionować / stwierdzić konstytucyjność • kontrola / zasada / domniemanie konstytucyjności
synonimy:
antonimy:
(1.1) niekonstytucyjność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konstytucja ż, konstytuanta ż, konstytucjonalista m, konstytucjonalistka ż
przym. konstytucyjny
przysł. konstytucyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[3], Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ze strony Trybunału Konstytucyjnego
  2.   Hasło „konstytucyjność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „konstytucyjność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.