konstantyński (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z osobą o imieniu Konstantyn, w szczególności władcą, np. Konstantynem I Wielkim
(1.2) związany z Konstantyną, dotyczący Konstantyny (miasta w Algierii)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Model takiego układu nazywany jest niekiedy katolicyzmem konstantyńskim, od imienia rzymskiego cesarza (…)[1]
(1.2) W czasach kolonialnych językami berberskimi mówiło 27 proc. ludności w departamencie konstantyńskim, 34 w algierskim i tylko 1 proc. w departamencie orańskim[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Konstantyn mos, Konstantyna ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roman Jusiak, Kościół katolicki wobec wybranych kwestii społecznych i religijnych w Polsce: studium socjologiczne, s. 52, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2009.
  2. Genowefa Czekała-Mucha, Nafta, wino i marabuci, s. 279, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1973.