konsonant
konsonant (język polski)
edytuj- wymowa:
- , IPA: [kɔ̃w̃ˈsɔ̃nãnt], AS: [kõũ̯sõnãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. dźwięk języka mówionego powstający poprzez zablokowanie przepływu powietrza w aparacie mowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konsonant konsonanty dopełniacz konsonantu konsonantów celownik konsonantowi konsonantom biernik konsonant konsonanty narzędnik konsonantem konsonantami miejscownik konsonancie konsonantach wołacz konsonancie konsonanty
- przykłady:
- (1.1) Który z konsonantów występuje we wszystkich językach Kaukazu?
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) spółgłoska
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dźwięk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konsonantyzacja ż, konsonantyzm mrz, konsonantyzowanie n
- czas. konsonantyzować ndk., konsonantyzować się ndk., skonsonantyzować dk.
- przym. konsonantyczny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) consonant
- bułgarski: (1.1) консонант m
- chorwacki: (1.1) konsonant m
- czeski: (1.1) konsonant m
- duński: (1.1) konsonant w
- norweski (bokmål): (1.1) konsonant m
- norweski (nynorsk): (1.1) konsonant
- słowacki: (1.1) konsonant m
- szwedzki: (1.1) konsonant w
- wepski: (1.1) konsonant
- włoski: (1.1) consonante ż
- źródła:
konsonant (język chorwacki)
edytuj- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- IPA: /konsǒnant/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: kon•so•nant
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) jęz. spółgłoska
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz chorwacki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
konsonant (język czeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) spółgłoska
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konsonant konsonanty dopełniacz konsonantu konsonantů celownik konsonantu konsonantům biernik konsonant konsonanty wołacz konsonante konsonanty miejscownik konsonantu konsonantech narzędnik konsonantem konsonanty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konsonant (język duński)
edytuj- wymowa:
- Dania: [kɔnso'nɑnˀt]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) spółgłoska
- odmiana:
- (1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonanterne
- przykłady:
- (1.1) Undersøgelser viser, at vokaler kan aflæses på munden med en sikkerhed på ca. 70% og konsonanter med en sikkerhed på ca. 30%. → Badania wykazują, że samogłoski można odczytać z ruchu warg z pewnością 70%, a spółgłoski z pewnością 30%.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) medlyd
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konsonant (esperanto (morfem))
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
- (1.1) spółgłoska
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- rzecz. konsonanto
- przym. konsonanta
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
konsonant (język norweski (bokmål))
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) gram. spółgłoska
- odmiana:
- (1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonantene
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) vokal
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konsonant (język norweski (nynorsk))
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) jęz. spółgłoska
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (nynorsk), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
konsonant (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) jęz. spółgłoska[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) spoluhláska
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konsonantizmus m, konsonantnosť ż, konsonantizácia ż, konsonancia ż
- przym. konsonantický, konsonantný, konsonančný
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
konsonant (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. spółgłoska
- odmiana:
- (1.1) en konsonant, konsonanten, konsonanter, konsonanterna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) vokal
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konsonant (język wepski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) jęz. spółgłoska
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz wepski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.