konkubin

konkubin (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ŋˈkubʲĩn], AS: [kõŋkubʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zob. konkubent

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konkubin	konkubinowie / konkubini
dopełniacz	konkubina	konkubinów
celownik	konkubinowi	konkubinom
biernik	konkubina	konkubinów
narzędnik	konkubinem	konkubinami
miejscownik	konkubinie	konkubinach
wołacz	konkubinie	konkubinowie / konkubini

przykłady:

(1.1) Konkubin mojej córki bardzo troszczy się o jej dziecko z poprzedniego związku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) praw. konkubent; pot. eufem. narzeczony; pot. żart. nieślubny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) partner

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konkubinat m, konkubent m

forma żeńska konkubina

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. concubinus

uwagi:

Zarówno forma "konkubin", jak i "konkubent" są językowo poprawne.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: konkubent

źródła: