konkludować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃ŋkluˈdɔvat͡ɕ], AS[kõŋkludovać], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakonkludować)

(1.1) przest. podsumowywać np. wypowiedź, formułować ostateczne wnioski, wnioskować[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) To, co działa na zmysł wzroku, konkludowałem, w żaden sposób nie może być nieobecne w rzeczy, którą oglądamy, albowiem ów zmysł nie wnosi niczego nowego do oglądanego przedmiotu, czego by już w nim wcześniej nie było.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wnioskować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. konkludowanie n, konkluzja
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „konkludować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Witold Jabłoński, Metamorfozy, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.