konduita
konduita (język polski) edytuj
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˌkɔ̃nduˈjita], AS: [kõndui ̯ita], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. zachowanie, prowadzenie się, zwłaszcza budzące zastrzeżenia etyczne
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) osoba podejrzanej konduity
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.