koncerz
koncerz (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. wojsk. długa broń biała wywodząca się od miecza i przeznaczona do kłucia[1]; zob. też koncerz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koncerz koncerze dopełniacz koncerza koncerzy / koncerzów[2] celownik koncerzowi koncerzom biernik koncerz koncerze narzędnik koncerzem koncerzami miejscownik koncerzu koncerzach wołacz koncerzu koncerze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.czes. končiř[2], być może z osm. خنچر (hançer / hançar) / osm. خنجر (hancer) (por. tur. hançer)[3] < arab. خنجر (ḫanǧar)[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) канчар m
- litewski: (1.1) končiaras m
- rosyjski: (1.1) кончар m
- ukraiński: (1.1) кінчак m
- węgierski: (1.1) hegyestőr
- źródła:
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz, Leksykon broni białej i miotającej, Warszawa 2003, s. 110.
- ↑ 2,0 2,1
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 22.
- ↑ Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
