komunikator (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌkɔ̃mũɲiˈkatɔr], AS[kõmũńikator], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) środek komunikacji
(1.2) środek masowego przekazu
(1.3) inform. program komputerowy pozwalający na przesyłanie natychmiastowych komunikatów pomiędzy komputerami; zob. też komunikator internetowy w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) ktoś komunikatywny, mający zdolność skutecznego docierania do odbiorcy w procesie porozumiewania
(2.2) nauk. nadawca komunikatu
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) komunikator masowy • komunikator zawodowy
synonimy:
(1.3) komunikator internetowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. komunikacja ż, komunikat m, komunikowanie n, zakomunikowanie n, komunikatywność n, niekomunikatywność ż, komunikacik m
czas. skomunikować, komunikować ndk., zakomunikować dk.
przym. komunikacyjny, komunikatywny, niekomunikatywny
przysł. komunikatywnie, niekomunikatywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: