komunikator
komunikator (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) środek komunikacji
- (1.2) środek masowego przekazu
- (1.3) inform. program komputerowy pozwalający na przesyłanie natychmiastowych komunikatów pomiędzy komputerami; zob. też komunikator internetowy w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) ktoś komunikatywny, mający zdolność skutecznego docierania do odbiorcy w procesie porozumiewania
- (2.2) nauk. nadawca komunikatu
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komunikator komunikatory dopełniacz komunikatora komunikatorów celownik komunikatorowi komunikatorom biernik komunikator komunikatory narzędnik komunikatorem komunikatorami miejscownik komunikatorze komunikatorach wołacz komunikatorze komunikatory - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komunikator komunikatorzy dopełniacz komunikatora komunikatorów celownik komunikatorowi komunikatorom biernik komunikatora komunikatorów narzędnik komunikatorem komunikatorami miejscownik komunikatorze komunikatorach wołacz komunikatorze komunikatorzy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.3) komunikator internetowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. komunikacja ż, komunikat m, komunikowanie n, zakomunikowanie n, komunikatywność n, niekomunikatywność ż, komunikacik m
- czas. skomunikować, komunikować ndk., zakomunikować dk.
- przym. komunikacyjny, komunikatywny, niekomunikatywny
- przysł. komunikatywnie, niekomunikatywnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.3) messenger, instant messenger, IM
- baskijski: (2.1) komunikatzaile
- niemiecki: (1.3) Kommunikationsprogramm n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- źródła: