Wikisłownik

kompletny

kompletny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [kɔ̃mˈplɛtnɨ], AS: [kõmpletny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cały, będący w komplecie
(1.2) całkowity, zupełny
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikkompletnykompletnakompletnekompletnikompletne
dopełniaczkompletnegokompletnejkompletnegokompletnych
celownikkompletnemukompletnejkompletnemukompletnym
biernikkompletnegokompletnykompletnąkompletnekompletnychkompletne
narzędnikkompletnymkompletnąkompletnymkompletnymi
miejscownikkompletnymkompletnejkompletnymkompletnych
wołaczkompletnykompletnakompletnekompletnikompletne
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.2) Próba zainteresowania mieszkańców dzielnicy kulturą i sztuką skończyła się kompletnym fiaskiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kompletny zestaw
(1.2) kompletna bzdura
synonimy:
antonimy:
(1.1) niekompletny, niecały
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kompletność ż, komplet m, komplecik m, kompletowanie n, skompletowanie n
czas. kompletować ndk., skompletować dk.
przysł. kompletnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kompletny&oldid=8030734”