komplecik

komplecik (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od komplet

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komplecik	kompleciki
dopełniacz	kompleciku	komplecików
celownik	komplecikowi	komplecikom
biernik	komplecik	kompleciki
narzędnik	komplecikiem	komplecikami
miejscownik	kompleciku	komplecikach
wołacz	kompleciku	kompleciki

przykłady:

(1.1) To nie komplet, lecz tylko mały komplecik.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komplet m, kompletność ż, kompletowanie n

czas. kompletować ndk.

przym. kompletny

przysł. kompletnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. komplet + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: komplet

źródła: