komediopisarz

komediopisarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃mɛdʲjɔˈpʲisaʃ], AS: [kõmedʹi ̯opʹisaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) liter. teatr. autor komedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komediopisarz	komediopisarze
dopełniacz	komediopisarza	komediopisarzy / rzad. komediopisarzów
celownik	komediopisarzowi	komediopisarzom
biernik	komediopisarza	komediopisarzy / rzad. komediopisarzów
narzędnik	komediopisarzem	komediopisarzami
miejscownik	komediopisarzu	komediopisarzach
wołacz	komediopisarzu	komediopisarze

przykłady:

(1.1) Fredro był wybitnym polskim komediopisarzem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) tragediopisarz

hiperonimy:

(1.1) dramaturg

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komediopisarstwo n

forma żeńska komediopisarka ż

przym. komediopisarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. komedia + pisarz

uwagi:

tłumaczenia:

• interlingua: (1.1) comediano
• węgierski: (1.1) komédiaíró

źródła: