kolator (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kɔˈlatɔr], AS[kolator]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. kośc. osoba, która ma prawo obsadzać urzędy kościelne, zazwyczaj fundator kościoła lub spadkobierca fundatora; zob. też kolator w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kolatorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. collator[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.