kohoutek

kohoutek (język czeski)

kohoutek (1.1)

kohoutek (2.1)

kohoutek koně (2.3)

kohoutek luční (2.4)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) zootechn. kogucik

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(2.1) techn. kran, kurek

(2.2) techn. cyngiel, spust, kurek

(2.3) jeźdz. kłąb

(2.4) bot. firletka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kohoutek	kohoutci / kohoutkové
dopełniacz	kohoutka	kohoutků
celownik	kohoutkovi / kohoutku	kohoutkům
biernik	kohoutka	kohoutky
wołacz	kohoutku	kohoutci / kohoutkové
miejscownik	kohoutkovi / kohoutku	kohoutcích
narzędnik	kohoutkem	kohoutky

(2.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kohoutek	kohoutky
dopełniacz	kohoutku	kohoutků
celownik	kohoutku	kohoutkům
biernik	kohoutek	kohoutky
wołacz	kohoutku	kohoutky
miejscownik	kohoutku	kohoutcích
narzędnik	kohoutkem	kohoutky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes. kohout + -ek, prasł. *kokotъ

uwagi:

źródła: