koherentny

koherentny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔxɛˈrɛ̃ntnɨ], AS: [koχerẽntny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) będący spójną całością

(1.2) fiz. oparty na koherencji fal

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koherentny		koherentna	koherentne	koherentni	koherentne
dopełniacz	koherentnego		koherentnej	koherentnego	koherentnych
celownik	koherentnemu		koherentnej	koherentnemu	koherentnym
biernik	koherentnego	koherentny	koherentną	koherentne	koherentnych	koherentne
narzędnik	koherentnym		koherentną	koherentnym	koherentnymi
miejscownik	koherentnym		koherentnej	koherentnym	koherentnych
wołacz	koherentny		koherentna	koherentne	koherentni	koherentne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jednorodny, konsekwentny, spójny, spoisty, zwarty

antonimy:

(1.1) niekoherentny, absurdalny, niespójny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koherencja ż, koherentność ż

przysł. koherentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coherent
• francuski: (1.1) cohérent
• hiszpański: (1.1) coherente
• niemiecki: (1.1) kohärent
• rosyjski: (1.1) когерентный; (1.2) когерентный
• włoski: (1.1) coerente; (1.2) coerente

źródła: