kognitywny

kognitywny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔɟɲiˈtɨvnɨ], AS: [koǵńityvny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który zajmuje się poznaniem świata lub badaniem procesów poznawczych, dotyczy takiego poznania, ma z nim związek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kognitywny		kognitywna	kognitywne	kognitywni	kognitywne
dopełniacz	kognitywnego		kognitywnej	kognitywnego	kognitywnych
celownik	kognitywnemu		kognitywnej	kognitywnemu	kognitywnym
biernik	kognitywnego	kognitywny	kognitywną	kognitywne	kognitywnych	kognitywne
narzędnik	kognitywnym		kognitywną	kognitywnym	kognitywnymi
miejscownik	kognitywnym		kognitywnej	kognitywnym	kognitywnych
wołacz	kognitywny		kognitywna	kognitywne	kognitywni	kognitywne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Głównymi dyscyplinami wchodzącymi w skład kognitywistyki są: neurobiologia, neuropsychologia, neurokognitywistyka, społeczna nauka poznawcza, psychologia poznawcza, informatyka, sztuczna inteligencja, robotyka kognitywna, językoznawstwo kognitywne, teoria obliczeń i teoria informacji, antropologia kulturowa, filozofia umysłu oraz wybrane działy logiki (zwłaszcza logika epistemiczna, doksastyczna, semantyka logiczna i teoria systemów dedukcyjnych z jej twierdzeniami limitacyjnymi).

składnia:

kolokacje:

(1.1) językoznawstwo kognitywne

synonimy:

(1.1) poznawczy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kognitywizm m, kognitywistyka ż, kognitywność ż, kognitywista m, kognitywistka ż

przysł. kognitywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. cognitio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cognitive
• duński: (1.1) kognitiv
• hiszpański: (1.1) cognitivo
• niemiecki: (1.1) kognitiv
• norweski (bokmål): (1.1) kognitiv
• norweski (nynorsk): (1.1) kognitiv
• nowogrecki: (1.1) γνωστικός
• szwedzki: (1.1) kognitiv

źródła: