koenzym

koenzym (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biochem. niebiałkowy związek organiczny niezbędny do działania niektórych enzymów; zob. też koenzym w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koenzym	koenzymy
dopełniacz	koenzymu	koenzymów
celownik	koenzymowi	koenzymom
biernik	koenzym	koenzymy
narzędnik	koenzymem	koenzymami
miejscownik	koenzymie	koenzymach
wołacz	koenzymie	koenzymy

przykłady:

(1.1) Mechanizm działania witamin jest różny, jednak wszystkie wpływają w sposób bezpośredni lub pośredni na komórkowe procesy metaboliczne, najczęściej jako koenzymy lub biologiczne aktywne składniki o charakterze hormonów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kofaktor

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. koenzymatyczny

przysł. koenzymatycznie

związki frazeologiczne:

koenzym A • koenzym Q • koenzym Q10

etymologia:

pol. ko- + enzym

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coenzyme
• baskijski: (1.1) koentzima
• czeski: (1.1) koenzym m
• francuski: (1.1) coenzyme ż
• hiszpański: (1.1) coenzima ż
• niemiecki: (1.1) Coenzym n
• portugalski: (1.1) coenzima ż
• rosyjski: (1.1) коферме́нт m, коэнзи́м m
• ukraiński: (1.1) коензи́м m
• włoski: (1.1) coenzima ż

źródła:

koenzym (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) biochem. koenzym

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koenzym	koenzymy
dopełniacz	koenzymu	koenzymů
celownik	koenzymu	koenzymům
biernik	koenzym	koenzymy
wołacz	koenzyme	koenzymy
miejscownik	koenzymu	koenzymech
narzędnik	koenzymem	koenzymy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: