koegzystencja

koegzystencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔɛɡzɨˈstɛ̃nt͡sʲja], AS: [koegzystẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współistnienie (zwierząt, kultur, ludzi, grup społecznych itp.)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	koegzystencja
dopełniacz	koegzystencji
celownik	koegzystencji
biernik	koegzystencję
narzędnik	koegzystencją
miejscownik	koegzystencji
wołacz	koegzystencjo

przykłady:

(1.1) Od dobrej koegzystencji tak licznych i odmiennych religijnie, językowo, obyczajowo i prawnie społeczności zależało powodzenie w funkcjonowaniu państwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pokojowa koegzystencja

synonimy:

(1.1) współistnienie, współegzystencja, współżycie, symbioza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. koegzystować

przym. koegzystencjalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coexistence
• arabski: (1.1) تعايش
• francuski: (1.1) coexistence ż
• hiszpański: (1.1) coexistencia ż

źródła: