kobierzec (język polski) edytuj

 
kobierzec (1.1)
 
kobierzec (1.2) kwiatów
wymowa:
?/i, IPA[kɔˈbʲjɛʒɛʦ̑], AS[kobʹi ̯ežec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wzorzysty dywan, szczególnie pochodzenia wschodniego; zob. też kobierzec w Wikipedii
(1.2) książk. przen. coś ułożonego na podłodze lub gruncie na kształt kobierca (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) To wówczas znalazły się w Polsce wspaniałe końskie rzędy, kobierce, dywany, różnego rodzaju uzbrojenie ochronne, łuki z sajdakami, broń palna i sieczna - w tym również tureckie i perskie szable[1].
(1.2) Mieszkańcy dzielnicy przygotowują kwiatowy kobierzec, po którym przejdzie procesja.
składnia:
kolokacje:
(1.1) perski kobierzecbarwny / miękki / olbrzymi / tkany / wschodni kobierzec
(1.2) kwiatowy / kwietny / trawiasty / zielony kobierzec
synonimy:
(1.1) dywan
(1.2) dywan
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
stanąć na ślubnym kobiercujeśliś pan, siadaj na kobiercu
etymologia:
prawdopodobne zapożyczenie z języków tureckich
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Korpus Języka Polskiego PWN: Włodzimierz Kwaśniewicz, Dzieje szabli polskiej.