koślawy

koślawy (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔɕˈlavɨ], AS: [koślavy] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) krzywego kształtu, ze zniekształceniem

(1.2) anat. kątem skierowany do wewnątrz, osią odchylony na zewnątrz od osi symetrii ciała

(1.3) o różnej długości nóg

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koślawy		koślawa	koślawe	koślawi	koślawe
dopełniacz	koślawego		koślawej	koślawego	koślawych
celownik	koślawemu		koślawej	koślawemu	koślawym
biernik	koślawego	koślawy	koślawą	koślawe	koślawych	koślawe
narzędnik	koślawym		koślawą	koślawym	koślawymi
miejscownik	koślawym		koślawej	koślawym	koślawych
wołacz	koślawy		koślawa	koślawe	koślawi	koślawe

przykłady:

(1.1) Ha, ha, ha, ale ten ogórek koślawy! Jeszcze takiego nie widziałam.

składnia:

kolokacje:

kolana koślawe • paluch koślawy • stopa płasko-koślawa • zniekształcenie koślawe

synonimy:

(1.1) krzywy, niezgrabny, powykręcany, skrzywiony, wygięty, wykręcony, zdeformowany

(1.2) krzywonogi

(1.3) kulawy

antonimy:

(1.1) prosty, zgrabny

(1.2) szpotawy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koślawość ż

przysł. koślawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crooked, deformed, lopsided, misshapen; (1.2) valgus, knock-kneed; (1.3) rickety, lame, flimsy
• łaciński: (1.2) valgus
• niemiecki: (1.1) schief; (1.2) säbelbeinig, krakelig
• rosyjski: (1.1) кривой
• włoski: (1.1) sbilenco

źródła: