końcowy
końcowy (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃j̃nˈʦ̑ɔvɨ], AS: [kõĩ ̯ncovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik końcowy końcowa końcowe końcowi końcowe dopełniacz końcowego końcowej końcowego końcowych celownik końcowemu końcowej końcowemu końcowym biernik końcowego końcowy końcową końcowe końcowych końcowe narzędnik końcowym końcową końcowym końcowymi miejscownik końcowym końcowej końcowym końcowych wołacz końcowy końcowa końcowe końcowi końcowe
- przykłady:
- (1.1) W końcowej części aktu dojdzie do zbrodni i zupełnie odwróci się stosunek kierownika do pracowników.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) część końcowa • egzamin końcowy • produkt końcowy • przypis końcowy • przystanek końcowy • punkt końcowy • użytkownik końcowy
- antonimy:
- (1.1) początkowy, pierwszy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniec m, zakończenie n, końcóweczka ż, końcówka ż, końcowość ż
- czas. kończyć
- przysł. końcowo
- przym. skończony
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) concluding, end, endtime, eventual
- arabski: (1.1) نهائي, أخير
- białoruski: (1.1) канцавы
- chiński standardowy: (1.1) 最后 (zuìhòu)
- duński: (1.1) endelig, slut-
- esperanto: (1.1) fina
- francuski: (1.1) dernier, final, ultime
- hiszpański: (1.1) final
- norweski (bokmål): (1.1) endelig
- rosyjski: (1.1) концевой
- ukraiński: (1.1) кінце́вий
- włoski: (1.1) conclusivo, finale, ultimo
- źródła: