kołpak

kołpak (język polski)

kołpak (1.1)

koło wyposażone w kołpak (1.1)

mężczyźni w kołpakach (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mot. wypukła pokrywa osłaniająca np. piastę koła samochodowego od zewnętrznej strony, piastę śmigła w samolocie itp.; zob. też kołpak (motoryzacja) w Wikipedii

(1.2) hist. wysoka czapka bez daszka o cylindrycznym lub stożkowatym kształcie, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.; zob. też kołpak (czapka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kołpak	kołpaki
dopełniacz	kołpaka	kołpaków
celownik	kołpakowi	kołpakom
biernik	kołpak	kołpaki
narzędnik	kołpakiem	kołpakami
miejscownik	kołpaku	kołpakach
wołacz	kołpaku	kołpaki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kołpaczek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

1560 r.; st.rus. колпакъ < osm. قلپاق (kalpak)

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Motoryzacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hubcap; (1.2) calpac, calpack, kalpak
• esperanto: (1.1) naboĉapo
• francuski: (1.1) enjoliveur m
• hiszpański: (1.1) tapacubos m, tapacubo m
• niemiecki: (1.1) Radkappe ż; (1.2) Kalpak m, Kolpak m
• nowogrecki: (1.1) τάσι n; (1.2) καλπάκι n
• ukraiński: (1.1) ковпа́к m; (1.2) ковпа́к m

źródła: