kołonotatnik (język polski) edytuj

 
kołonotatnik (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkɔwɔ̃nɔˈtatʲɲik], AS[kou̯õnotatʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) notes, którego kartki spięte metalową lub plastikową spiralą; zob. też kołobrulion w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Komisarz wyciągnął swój kołonotatnik i położył go na biurku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kołobrulion
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: