knuć

knuć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uknuć)

(1.1) skrycie planować działania przeciw komu

odmiana:

przykłady:

(1.1) Towarzysze i towarzyszki, amerykańska burżuazja knuje podstępy przeciw ludowi pracującemu!

składnia:

kolokacje:

(1.1) knuć intrygi

synonimy:

(1.1) spiskować, daw. knować

antonimy:

(1.1) nie knuć

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. knucie n, uknucie n

czas. uknuć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conspire, contrive, intrigue, plot, scheme, cook up
• francuski: (1.1) machiner, tramer
• hiszpański: (1.1) tramar, maquinar, urdir
• kaszubski: (1.1) knowac, mąklowac
• niemiecki: (1.1) aushecken, im Schilde führen
• nowogrecki: (1.1) απεργάζομαι, βυσσοδομώ, μηχανορραφώ
• węgierski: (1.1) sző
• włoski: (1.1) inciuciare, macchinare, ordire, tramare

źródła: