Wikisłownik

knaga

knaga (język polski) edytuj

 
knaga (1.1) z zaplecionym węzłem
wymowa:
IPA: [ˈknaɡa], AS: [knaga]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. okucie występujące powszechnie na pokładach jednostek pływających lub doków, służące do unieruchamiania różnych lin olinowania ruchomego[1]; zob. też knaga w Wikipedii
(1.2) żegl. listwa znajdująca się wzdłuż burty łodzi, służąca do osadzania dulek[1]
(1.3) archit. wspornik w drewnianych budowlach szkieletowych[1]
(1.4) reg. duża kość, gnat[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rożek linowy
(1.2) siodełko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. knagowanie n
czas. knagować
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-4) niem. Knagge → gnat[1]
uwagi:
(1.1) por. poler • ucho cumownicze
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hasło „knaga” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 635.

knaga (język kaszubski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. krowa[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) karwa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=knaga&oldid=8214247”