klucz francuski (język polski) edytuj

 
klucz francuski (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkluʧ̑ frãnˈʦ̑usʲci], AS[kluč frãncusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. klucz z regulowanym rozstawem szczęk uchwytu; zob. też klucz francuski w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Prosty sposób na większość śrub zabezpieczających sprowadza się do użycia kawałka metalu, który da się wetknąć w wewnętrzną część śruby oraz klucza francuskiego lub też zwykłych kombinerek: wciskamy metal w śrubę, łapiemy kluczem francuskim i odkręcamy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. francuz; gw. (Górny Śląsk) szwed
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) narzędzie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: