ktoś klei (1.1) but
wymowa:
IPA[ˈklɛjit͡ɕ], AS[klei ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) łączyć coś za pomocą kleju, sklejać coś z czymś
(1.2) slang. przen. rozumieć

czasownik zwrotny niedokonany kleić się

(2.1) mieć zdolność klejenia
(2.2) przywierać do czegoś
(2.3) być spoconym
(2.4) przen. namolnie próbować przytulać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Dawniej stosowano magnetofony szpulowe, przy których trzeba było spędzać czas z żyletką i taśmą klejącą[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lepić
(1.2) czaić bazę, czaić, kumać czaczę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kleik m, klej m, klejenie n, klejówka ż, naklejeczka ż, odklejanie n, odklejenie n
czas. pokleić, skleić, przykleić, nakleić, rozklejać, rozkleić, wkleić
przym. kleisty, klejowy
związki frazeologiczne:
reg. kleić durnianie kleić się
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. M. Krupski, K. Undziłło, Komputer w eterze, „Enter”, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.