klaustrofobik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌklawstrɔˈfɔbʲik], AS[klau̯strofobʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.u → ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. osoba cierpiąca na klaustrofobię
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) klaustrofob
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klaustrofobia ż, klaustrofobizm m, klaustrofob m
forma żeńska klaustrofobiczka ż
przym. klaustrofobiczny
przysł. klaustrofobicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. claustrum + fobia
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

klaustrofobik (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) klaustrofobik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) klaustrofob
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klaustrofob, klaustrofobka, klaustrofobička, klaustrofobie
przym. klaustrofobní, klaustrofobický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

klaustrofobik (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) klaustrofob, klaustrofobik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klaustrofóbia ż
forma żeńska klaustrofobička ż
przym. klaustrofobický, klaustrofóbny
przysł. klaustrofobicky, klaustrofóbne
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.