kiva

kiva (język fiński)

wymowa:

IPA: /ˈk̟iʋɑ/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. fajny, super

(1.2) miły, przyjemny

odmiana:

przykłady:

(1.1) Annukka on kiva suomalainen nainen. → Annukka to fajna Finka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kiva (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) spierać się, sprzeczać się, kłócić się (zwł. o rzeczy mało istotne)

czasownik czynno-bierny (deponens) kivas

(2.1) = kiva (1.1)

odmiana:

(1.1) att kiva, kivar, kivade, kivat, kiva!, pres. part. kivande, perf. part. –

(2.1) att kivas, kivas, kivades, kivats, kivas!, pres. part. –, perf. part. –

przykłady:

(2.1) Stockholmarna och göteborgarna kivas alltid om vilken stad som är bäst. → Mieszkańcy Sztokholmu i mieszkańcy Göteborgu ciągle się sprzeczają, które miasto jest najlepsze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) smågräla, gräla, tvista, träta, käbbla, munhuggas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kiv, kivande

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: