kittla

kittla (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) łaskotać, łachotać, swędzieć, świerzbić

czasownik przechodni

(2.1) łaskotać, łachotać, łechtać kogoś

(2.2) pobudzać, podniecać, stymulować kogoś

czasownik czynno-bierny (deponens) kittlas

(3.1) łaskotać się nawzajem

odmiana:

(1-2) att kittla, kittlar, kittlade, kittlat, kittla!, pres. part. kittlande, perf. part. -

(3.1) att kittlas, kittlas, kittlades, kittlats, kittlas!, pres. part. -, perf. part. -

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) killa, klia, pirra

(2.1) killa, reta, irritera

(2.2) sporra, egga, stimulera

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kittlande, kittling, kittlare

przym. kittlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: