kimać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈcĩmaʨ̑], AS[ḱĩmać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pot. spać, drzemać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Ty tu kimasz, a my za ciebie bańką ruszamypodsumował kapral[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kima ż, kimono n, kimanie n
czas. kimnąć
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ze złodziejskiej gwary ros. кимать[3] i dalej najprawdopodobniej z n.gr. κοιμάμαι (kimame) → spać[4]
uwagi:
(1.1) także w gwarze więziennej[5]
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: spać
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 132.
  2. Robert Urbański, Jacek Kondracki, Operacja „Dunaj”, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Tadeusz Kuroczycki, Wojciech Ryszard Rzepka, Zapożyczenia leksykalne z rosyjskiego w polszczyźnie pisanej, Studia Rossica Posnaniensia 10, 107-115, Poznań 1978, s. 114.
  4. dic.academic.ru
  5. Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.