kieszonkowe

kieszonkowe (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɛ], AS: [ḱešõŋkove], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zazwyczaj stała suma pieniędzy otrzymywana przez dziecko od rodziców na własne wydatki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kieszonkowe
dopełniacz	kieszonkowego
celownik	kieszonkowemu
biernik	kieszonkowe
narzędnik	kieszonkowym
miejscownik	kieszonkowym
wołacz	kieszonkowe

przykłady:

(1.1) Skończyło mi się kieszonkowe, nie mam nawet na paluszki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dostać kieszonkowe • wydać kieszonkowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kieszonka ż, kieszeń ż, kieszonkowiec m

przym. kieszonkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

być może niem. Taschengeld

uwagi:

(1.1) por. tygodniówka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) allowance, pocket money
• białoruski: (1.1) кішэнныя грошы lm
• esperanto: (1.1) poŝmono
• francuski: (1.1) argent de poche m
• hiszpański: (1.1) paga ż, dinero m (de bolsillo)
• niemiecki: (1.1) Taschengeld n
• nowogrecki: (1.1) χαρτζιλίκι n
• pikardyjski: (1.1) diminche m
• słowacki: (1.1) vreckové
• szwedzki: (1.1) fickpengar w
• włoski: (1.1) paghetta ż

źródła: