kauen

kauen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈkaʊ̯ən]

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) żuć, przeżuwać

odmiana:

(1.1) kauen (kaut), kaute, gekaut (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kauen n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: kauen • abkauen • bekauen • durchkauen • hermkauen • vorkauen • weiterkauen • zerkauen

źródła: