karzeł (język polski) edytuj

 
karzeł (1.1)
 
karzeł (1.2)
wymowa:
IPA[ˈkaʒɛw], AS[kažeu̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) med. człowiek o niedoborze wzrostu; zob. też karłowatość w Wikipedii
(1.2) postać fantastyczna, istota niewielkiego wzrostu
(1.3) przen. ktoś mało wartościowy moralnie, pozbawiony jakichkolwiek cech dodatnich[1]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) astr. nieduża gwiazda ciągu głównego; zob. też karzeł w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Agresywny karzeł z Węgier wywołał panikę wśród gości.
składnia:
kolokacje:
(1.3) moralny karzeł
(2.1) biały karzełczerwony karzełżółty karzełbrązowy karzełbłękitny karzełpomarańczowy karzełżółto-biały karzełczarny karzeł
synonimy:
(1.1) niskorosły; pejor. liliput, karakan, grzdyl, knypek, konus, kurdupel, gnom; przest. niziołek, łokietek
(1.2) gnom, skrzat, kobold, krasnolud, krasnoludek
antonimy:
(1.1) olbrzym, gigant, kolos
(1.3) gigant, tytan
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karłowatość ż, skarłowacenie n, karłowacenie n, podkarzeł m, karlątko n, karlenie n, skarlenie n
zdrobn. karzełek m
forma żeńska karlica ż
czas. karłowacieć ndk., skarłowacieć dk., karleć ndk., skarleć dk.
przym. karłowaty, karłowy, karzełkowy, karli
przysł. karłowato
związki frazeologiczne:
zapluty karzeł reakcjiolbrzymie karły to tchórze i błaznyz karłów wyrósł, a chłopa nie dorósłbiada wiekowi, gdzie karły bez siły biorą się z dumą do wielkiej roboty
etymologia:
uwagi:
zob. też karzeł w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.