karnawałowicz (język polski) edytuj

 
karnawałowicze (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkarnavaˈwɔvʲiʧ̑], AS[karnavau̯ovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba biorąca udział w karnawałowej zabawie[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karnawał m
przym. karnawałowy
czas. karnawałować, nakarnawałować się, przekarnawałować, rozkarnawałować się
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karnawał w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 269.