karalność
karalność (język polski) Edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karalność karalności dopełniacz karalności karalności celownik karalności karalnościom biernik karalność karalności narzędnik karalnością karalnościami miejscownik karalności karalnościach wołacz karalności karalności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) karalność + D.
- kolokacje:
- (1.1) karalność za przestępstwa / wykroczenia /… • wprowadzać / znieść / zaostrzyć / złagodzić karalność
- (1.2) wcześniejsza / dotychczasowa karalność • zapytanie o karalność
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[3], Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej. Autorzy Wielkiego słownika języka polskiego, podając formy w liczbie mnogiej, umieścili dopisek: „zwykle lp”.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) punishability; (1.2) punishability
- białoruski: (1.2) судзімасць ż
- rosyjski: (1.2) судимость ż
- ukraiński: (1.1) караність ż; (1.2) судимість ż
- źródła:
- ↑ Hasło „karalność” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „karalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „karalność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.