kapturnik

kapturnik (język polski)

kapturnicy (1.1)

kapturnik (2.1)

wymowa:

IPA: [kapˈturʲɲik], AS: [kapturʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zakapturzony człowiek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. Lophodytes cucullatus, gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych, grupy traczy, występujący w Ameryce Północnej; zob. też kapturnik (ptak) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kapturnik	kapturnicy
dopełniacz	kapturnika	kapturników
celownik	kapturnikowi	kapturnikom
biernik	kapturnika	kapturników
narzędnik	kapturnikiem	kapturnikami
miejscownik	kapturniku	kapturnikach
wołacz	kapturniku	kapturnicy
depr. M. i W. lm: (te) kapturniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kapturnik	kapturniki
dopełniacz	kapturnika	kapturników
celownik	kapturnikowi	kapturnikom
biernik	kapturnika	kapturniki
narzędnik	kapturnikiem	kapturnikami
miejscownik	kapturniku	kapturnikach
wołacz	kapturniku	kapturniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kaptur mrz, kapturek mrz, kapturka ż, zakapturzenie n, zakapturzony mos

czas. zakapturzyć dk.

przym. zakapturzony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kaptur + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) hooded merganser
• esperanto: (2.1) kapuĉmerĝo

źródła: