kantowski

kantowski (język polski)

wymowa:

IPA: [kãnˈtɔfsʲci], AS: [kãntofsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal. ​

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) filoz. wywodzący się z założeń, tez utworzonych przez Immanuela Kanta; związany z jego filozofią

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kantowski		kantowska	kantowskie	kantowscy	kantowskie
dopełniacz	kantowskiego		kantowskiej	kantowskiego	kantowskich
celownik	kantowskiemu		kantowskiej	kantowskiemu	kantowskim
biernik	kantowskiego	kantowski	kantowską	kantowskie	kantowskich	kantowskie
narzędnik	kantowskim		kantowską	kantowskim	kantowskimi
miejscownik	kantowskim		kantowskiej	kantowskim	kantowskich
wołacz	kantowski		kantowska	kantowskie	kantowscy	kantowskie

przykłady:

(1.1) Innym przykładem całkowicie nowego sposobu myślenia jest kantowskie przekonanie o niepoznawalności świata rzeczy samych w sobie, z jednoczesnym uznawaniem przez niego poznawalności świata zjawisk.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kantowska krytyka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kantyzm, kantysta, kantystka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) kantiar
• francuski: (1.1) kantien
• hiszpański: (1.1) kantiano
• słowacki: (1.1) kantovský

źródła: