kantownik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kãnˈtɔvʲɲik], AS[kãntovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urządzenie do kantowania

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) robotnik w cegielni ustawiający cegły na kant, by szybciej wyschły
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kant m, kancik m, kantówka ż, kantowizna ż, kanciarstwo n, kanciarz m, kanciastość ż, kantowanie n
czas. kantować ndk.
przym. kanciasty, kanciarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: