kanibalizm

kanibalizm (język polski)

żabi kanibalizm (1.1)

ludzki kanibalizm (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkãɲiˈbalʲism̥], AS: [kãńibalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. praktyka zjadania osobników własnego gatunku; zob. też kanibalizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kanibalizm	kanibalizmy
dopełniacz	kanibalizmu	kanibalizmów
celownik	kanibalizmowi	kanibalizmom
biernik	kanibalizm	kanibalizmy
narzędnik	kanibalizmem	kanibalizmami
miejscownik	kanibalizmie	kanibalizmach
wołacz	kanibalizmie	kanibalizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) antropofagia, ludożerstwo

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kanibal m, kanibalka ż, kanibalizacja ż, kanibalizowanie n, skanibalizowanie n

czas. kanibalizować ndk., skanibalizować dk.

przym. kanibalistyczny, kanibalski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kanibal + -izm

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) kanibalismo
• białoruski: (1.1) канібалізм m
• bułgarski: (1.1) канибалство n, канибализъм m
• esperanto: (1.1) kanibalismo
• fiński: (1.1) kannibalismi
• francuski: (1.1) cannibalisme m
• friulski: (1.1) canibalisim m
• gruziński: (1.1) კანიბალიზმი
• hiszpański: (1.1) canibalismo m
• interlingua: (1.1) cannibalismo
• kataloński: (1.1) canibalisme m
• manx: (1.1) canniblaght
• niemiecki: (1.1) Kannibalismus m
• nowogrecki: (1.1) κανιβαλισμός
• rosyjski: (1.1) каннибализм m
• serbsko-chorwacki: (1.1) kanibalizam m
• szwedzki: (1.1) kannibalism w
• ukraiński: (1.1) канібалізм m
• węgierski: (1.1) kannibalizmus
• włoski: (1.1) cannibalismo m

źródła: