kandelabr (język polski) edytuj

 
kandelabr (1.1)
 
kandelabr (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) stojący kilkuramienny świecznik; zob. też kandelabr w Wikipedii
(1.2) kilkuramienna latarnia uliczna
(1.3) przen. coś o kształcie kandelabru (1.1)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wyrwał służącemu z rąk kandelabr i ująwszy samego za kark, wyprowadził do garderoby[2].
(1.1) Czy menora jest typem kandelabru?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) świecznik
(1.2) latarnia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kandelabrowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. candelabrum, franc. candélabre[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kandelabr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Bolesław Prus, Emancypantki
  3.   Hasło „kandelabr” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.