kamienować
kamienować (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukamienować)
- odmiana:
- (1.1) koniugacja IV
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik kamienować czas teraźniejszy kamienuję kamienujesz kamienuje kamienujemy kamienujecie kamienują czas przeszły m kamienowałem kamienowałeś kamienował kamienowaliśmy kamienowaliście kamienowali ż kamienowałam kamienowałaś kamienowała kamienowałyśmy kamienowałyście kamienowały n kamienowałom kamienowałoś kamienowało tryb rozkazujący niech kamienuję kamienuj niech kamienuje kamienujmy kamienujcie niech kamienują pozostałe formy czas przyszły m będę kamienował,
będę kamienowaćbędziesz kamienował,
będziesz kamienowaćbędzie kamienował,
będzie kamienowaćbędziemy kamienowali,
będziemy kamienowaćbędziecie kamienowali,
będziecie kamienowaćbędą kamienowali,
będą kamienowaćż będę kamienowała,
będę kamienowaćbędziesz kamienowała,
będziesz kamienowaćbędzie kamienowała,
będzie kamienowaćbędziemy kamienowały,
będziemy kamienowaćbędziecie kamienowały,
będziecie kamienowaćbędą kamienowały,
będą kamienowaćn będę kamienowało,
będę kamienowaćbędziesz kamienowało,
będziesz kamienowaćbędzie kamienowało,
będzie kamienowaćczas zaprzeszły m kamienowałem był kamienowałeś był kamienował był kamienowaliśmy byli kamienowaliście byli kamienowali byli ż kamienowałam była kamienowałaś była kamienowała była kamienowałyśmy były kamienowałyście były kamienowały były n kamienowałom było kamienowałoś było kamienowało było forma bezosobowa czasu przeszłego kamienowano tryb przypuszczający m kamienowałbym,
byłbym kamienowałkamienowałbyś,
byłbyś kamienowałkamienowałby,
byłby kamienowałkamienowalibyśmy,
bylibyśmy kamienowalikamienowalibyście,
bylibyście kamienowalikamienowaliby,
byliby kamienowaliż kamienowałabym,
byłabym kamienowałakamienowałabyś,
byłabyś kamienowałakamienowałaby,
byłaby kamienowałakamienowałybyśmy,
byłybyśmy kamienowałykamienowałybyście,
byłybyście kamienowałykamienowałyby,
byłyby kamienowałyn kamienowałobym,
byłobym kamienowałokamienowałobyś,
byłobyś kamienowałokamienowałoby,
byłoby kamienowałoimiesłów przymiotnikowy czynny m kamienujący, niekamienujący ż kamienująca, niekamienująca kamienujące, niekamienujące n kamienujące, niekamienujące imiesłów przymiotnikowy bierny m kamienowany, niekamienowany kamienowani, niekamienowani ż kamienowana, niekamienowana kamienowane, niekamienowane n kamienowane, niekamienowane imiesłów przysłówkowy współczesny kamienując, nie kamienując rzeczownik odczasownikowy kamienowanie, niekamienowanie
- przykłady:
- (1.1) Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga»[2].
- kolokacje:
- (1.1) kamienować cudzołożnicę / nierządnicę / bluźniercę / odstępcę / Szczepana • kamienować za cudzołóstwo
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kamieniarz mos, kamieniowanie n, kamienowanie n, kamień mrz, kamyk mrz, ukamienowanie n
- czas. ukamienować dk.
- przym. kamienisty, kamienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *kamenovati[3][4], od prasł. *kamy[4] → kamień
- por. chorw. kamenovati, czes. kamenovat, ros. каменовать, serb. каменовати, słc. kameňovať, słń. kamenovati i ukr. каменувати
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukamienować
- chorwacki: (1.1) kamenovati
- czeski: (1.1) kamenovat
- rosyjski: (1.1) каменовать
- serbski: (1.1) каменовати
- słowacki: (1.1) kameňovať
- słoweński: (1.1) kamenovati
- ukraiński: (1.1) каменувати
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Ewangelia wg św. Jana 10,33, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Jan Drozd)
- ↑ Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. IX, Moskwa 1974-, s. 133.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Porada „kukurydzany i kamienować” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ 5,0 5,1 Hasło „kamienować” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 240.