kłótliwość
kłótliwość (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kłótliwość kłótliwości dopełniacz kłótliwości kłótliwości celownik kłótliwości kłótliwościom biernik kłótliwość kłótliwości narzędnik kłótliwością kłótliwościami miejscownik kłótliwości kłótliwościach wołacz kłótliwości kłótliwości
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) kłótliwość + D.
- synonimy:
- (1.1) przest. swarliwość
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) napastliwość
- hiponimy:
- (1.1) pieniactwo
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kłótnictwo n, kłótnik m, kłótnica ż, kłótniarz m, kłótniarka ż, kłótnicki m, kłótnia ż, skłócenie n
- czas. kłócić
- przym. kłótliwy
- przysł. kłótliwie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) сварлівасць ż
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) звадлівасьць ż
- rosyjski: (1.1) сварливость ż, вздорность ż
- ukraiński: (1.1) сварливість ż
- źródła:
- ↑
Hasło „kłótliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „kłótliwość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
