kęs

kęs (język polski)

wymowa:

IPA: [kɛ̃w̃s], AS: [kẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) tyle jedzenia, ile zmieści się w ustach

(1.2) środ. łow. kieł drapieżnego zwierzęcia (wilka, lisa)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kęs	kęsy
dopełniacz	kęsa	kęsów
celownik	kęsowi	kęsom
biernik	kęs	kęsy
narzędnik	kęsem	kęsami
miejscownik	kęsie	kęsach
wołacz	kęsie	kęsy

przykłady:

(1.1) Był tak wygłodzony, że łapczywie chwytał kolejne kęsy pożywienia.

(1.2) Lisy zwarły się na krótko, ostro jazgocząc i kłapiąc kęsami o kęsy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) łow. ostatni kęs

synonimy:

(1.2) zajad, kłaniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kąsać

rzecz. ukąszenie n

związki frazeologiczne:

chcąc zbyt wielki kęs połknąć, można się udławić

etymologia:

prasł. *kǫsъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mouthful, bite
• baskijski: (1.1) ahamen, mokadu
• bułgarski: (1.1) хапка ż
• chiński standardowy: (1.1) 口 (kǒu)
• hiszpański: (1.1) bocado m
• rosyjski: (1.1) кусок m
• szwedzki: (1.1) munsbit w, munfull n, tugga w, beta w
• tuvalu: (1.1) māga

źródła: