jurta (język polski) edytuj

 
jurta (1.1)
wymowa:
IPA[ˈjurta], AS[i ̯urta]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. namiot pokryty zazwyczaj skórami lub wojłokiem, używany przez ludy tureckie i mongolskie w środkowej Azji i południowej Syberii; zob. też jurta w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kiedy jesteś w jurcie, myślisz, że znajdujesz się w dużym pokoju.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) namiot
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jurtowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
tur. lub ros. юрта < tur.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Olga Zirunova, Orientalny rusycyzm czy zrusyfikowany orientalizm? W sprawie wyrazów: dżigit, jurta, kumys, kibitka, papacha, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Lublin – Polonia”, vol. XXXII, 2014, s. 106, 107.

jurta (język czeski) edytuj

 
jurta (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. jurta
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

jurta (język słowacki) edytuj

 
jurta (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. jurta[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jurtový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.

jurta (język węgierski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) etn. jurta
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: