jupiter

jupiter (język polski)

wymowa:

IPA: [juˈpʲitɛr], AS: [i ̯upʹiter], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) silny reflektor używany do oświetlania sceny teatralnej, telewizyjnej lub filmowej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jupiter	jupitery
dopełniacz	jupitera	jupiterów
celownik	jupiterowi	jupiterom
biernik	jupiter	jupitery
narzędnik	jupiterem	jupiterami
miejscownik	jupiterze	jupiterach
wołacz	jupiterze	jupitery

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Jupiter mos, Jowisz mos/mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) юпітэр m
• francuski: (1.1) projecteur de plateau m
• hiszpański: (1.1) proyector de estudio m
• rosyjski: (1.1) юпитер m
• ukraiński: (1.1) юпітер m

źródła:

jupiter (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) Jowisz, jowiszowy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. Jupitero

przym. jupitera

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

jupiter (język francuski)

wymowa:

IPA: [ʒy.pi.tɛʀ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) alchemia cyna

odmiana:

(1.1) blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) étain

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

zob. Jupiter

uwagi:

źródła: