wymowa:
IPA[ˌjubʲiˈlɛrka], AS[i ̯ubʹilerka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej zajmująca się jubilerstwem; rzemieślniczka artystyczna trudniąca się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych
(1.2) pot. zob. jubilerstwo[1][2]
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm[1]
przykłady:
(1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i złotniczek oraz jubilerów i jubilerek.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / zostać jubilerką
synonimy:
(1.2) jubilerstwo
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rzemieślniczka
hiponimy:
(1.1) złotniczka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jubilerstwo n, jubilernia ż, jubilerszczyzna ż, jubilerek m
forma męska jubiler m
przym. jubilerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. złotniczka
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: jubiler
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jubilerstwo
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „jubilerka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „jubilerka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.