jowialność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzad. pogodne usposobienie i nieco rubaszne poczucie humoru[1]; radość i humor
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jowialny
przym. jowialnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „jowialny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Walerian Charkiewicz, Placyd Jankowski (John of Dycalp) : życie i twórczość, Koło Polonistów Słuchaczy Uniwersytetu Stefana Batorego, 1928.