Wikisłownik

jednoręki

jednoręki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˌjɛdnɔˈrɛ̃ŋʲci], AS: [i ̯ednorẽŋʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający jedną rękę
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikjednorękijednorękajednorękiejednoręcyjednorękie
dopełniaczjednorękiegojednorękiejjednorękiegojednorękich
celownikjednorękiemujednorękiejjednorękiemujednorękim
biernikjednorękiegojednorękijednorękąjednorękiejednorękichjednorękie
narzędnikjednorękimjednorękąjednorękimjednorękimi
miejscownikjednorękimjednorękiejjednorękimjednorękich
wołaczjednorękijednorękajednorękiejednoręcyjednorękie
 nie stopniuje się
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) jednoręki człowiek / inwalida / mężczyzna • jednoręka kobieta / osoba • jednorękie dziecko
synonimy:
(1.1) bezręki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jednoręczność ż
przym. jednoręczny
związki frazeologiczne:
jednoręki bandyta
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=jednoręki&oldid=8070459”