jebak (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈjɛbak], AS[i ̯ebak]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy

(1.1) wulg. obraź. mężczyzna o dużej potencji seksualnej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) jebaka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jebacz m, jebadełkowo n, jebadło n, jebaka m, jebalnia ż, jebalska ż, jebanie n, jebaniec m, jebanina ż, jebanko n, jebankowanie n, jebankowo n, jebaństwo n, jebielonka ż, jebliwość ż, jebu-jebu n, pojeb m, pojebaniec m, pojebus m, zjeb m, zjebka ż
zdrobn. jebaczek m
czas. jebać ndk., podjebać dk., pojebać dk., zajebać dk., przyjebać dk., dojebać dk., ujebać dk., rozjebać dk., wyjebać dk., zjebać dk., odjebać dk., przejebać dk., wjebać dk., najebać dk., uzajebistnić dk., uzajebiścić dk., jebnąć dk.
przym. jebacki, jebaczy, jebliwy, zajebisty, jebany, pojebany, zjebany, wyjebany
przysł. zajebiście
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

jebak (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) oszust
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. jebać
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) zob. jebać
uwagi:
źródła: